Van Figuera da Foz naar A Coruña
Zaterdagmorgen, 15 augustus vertrekken we met rustig weer. Het waait 2 bft richting Bayona (Noord- Spanje). S’morgens is het mistig en kil en tegen de middag ligt de temperatuur rond de 20 gr C. met een frisse noorder tegenwind.
We hebben sinds Nazare onze lange broeken en fleecevesten weer aan. S’ avonds koelt het behoorlijk af. Het doet ons denken aan het najaar in ons kikkerlandje. Overdag duiken we in onze boeken, stuurautomaat aan en gaan! Van Zuid naar Noord varen doe je voornamelijk met ondersteuning van de motor. Constant heb je de wind tegen. Dat maakt de tocht een beetje saai. In elke haven zoeken we naar een juist moment van vertrek. We letten dan uiteraard op de wind, maar ook op het getij en de stroming.
Voor een aantal uren is Dasher een ware kermisattractie. De boot schommelt van links naar rechts en van voor naar achter en dat allemaal gratis! Sinds het begin van de nacht is er een mooie sterrenhemel te zien, de maan laat het helaas afweten. Daarna is het pikdonker alleen de schuimlaag van de golven reflecteert. En ja hoor, af en toe komen onze vriendjes kijken. Je hoort het aan de waterverplaatsing, een soort geruis dat anders is dan de golfslag. Ook trekken de dolfijnen witte strepen in het water. S’morgens rond 07.30 meren we af in Bayona.
Na een dutje trekken we onze wandelschoenen aan om Bayona te verkennen. De haven Monte Real de Yates is een geliefd oord waar de Britten graag mogen komen. De haven ligt vlakbij een oud Fort (Parador)aan het strand van Ribeira. Vanaf dit gerestaureerde Fort heb je een prachtig uitzicht over de baai, de Estrella eilanden en de haven. Er loopt een fraai aangelegde promenade om de oude wal heen. Het is zondag en dat is te merken, veel locals zijn op de terrasjes en in de restaurantjes te vinden, het is overvol. Grote langoustines, kreeften en andere niet uitziende zeediertjes liggen in de vitrines. Ze vinden hier gretig aftrek en vullen de maag van menig bezoeker.
Portosin Club Nautico is onze volgende bestemming. Maandagmorgen is het heiig bij vertrek, de grilling gevormde eilenden lijken te koken in de mist. De lucht is in kleur met het water, maar waar is de warme Spaanse zon? Met dit weer verlangen we beiden naar ons knusse huisje in het bos.
Portosin is een kleine plaats zonder enige charme. Het restaurant met ballustrade op de 2e etage van het clubhuis, geeft een prachtig beeld van het gebied,de groene bergen,de haven en Ria de Muros. Hier kun je prima zitten en genieten van een lekker biertje.
Van Portosin varen we naar Camarinas, dit ligt onder A Coruña, onze springplank naar Camaret sur Mer in Frankrijk. Zullen we wel of niet uitvaren? Het waait nog stevig als we de haven uitvaren, maar we gaan! Een groep dolfijnen zwemt in de verte. We hebben wind tegen en het valt niet mee om hier tegenin te komen. Als we Cabo Finisterre passeren is de wind 4 bft Noord tegen, we gaan helaas maar 3 kopen vooruit op de motor.
Het laatste deel van deze tocht trekt de wind aan tot 6 bft N. Na 12 uur gevaren te hebben grotendeels op de motor leggen we 19.00u s’avonds aan. Deze kleine haven grenst aan de oude vissershaven. We zijn hier in 2012 ook geweest met de Zeezeilers. Dezelfde havenmeester zit nog steeds in zijn houten keet aan het eind van de pier. Destijds hadden we onderweg bijna een lijn van een kreeftenkooi in de schroef gekregen. Jaap merkte de lijn op tijd op. De lijn was minstens 50 m lang, het vulde de gehele kuip. Hiermee zijn we naar de jachthaven gevaren, maar wat nu te doen? Zouden we beschuldigd worden van het beschadigen van het visgerei en verlies van de kooi? We konden het hele geval weggooien in de container of eerlijk vertellen hoe we hieraan gekomen zijn. We kozen voor het laatste. De bediening van de havenbar sprak engels en spaans. Hij heeft alles uitgelegd aan de havenmeester en deze zei: Dit is de viskorf van mijn neef, ik zal hem op zijn kop geven en de korf met lijn teruggeven. Hij zal er blij mee zijn, als je zo’n korf verliest als visser ben je een vermogen kwijt.
Donderdag 20 aug. om 7.00 u gaan we richting A Coruña na. Het is windstil en we varen het hele traject op de motor. Halverwege roept een Deense boot via kanaal 16 op voor bijstand bij punta Rabaleira. Hij heeft een lijn in de schroef van een visserskorf. Alle schepen worden om hulp gevraagd. We zijn 5 mijl van hem verwijderd, dat is toch nog een uur varen. Al snel komt een Noorse boot hem te hulp. Kennelijk is het probleem snel opgelost, want na een uurtje zien we hem tegemoet komen. Het blijft uitkijken met de visserskorven in het water. Deze worden niet verlicht en zijn alleen te herkennen aan witte drijvende vlaggetjes of alleen maar kleine witte bolletjes. Soms liggen ze wel 20 mijl uit de kust. Hadden we nu onze duikset maar aan boord.
Bij de Sisarga eilanden varen we onder de kust door, de schuimende rotsen passerend. Rond 20.00u liggen we afgetankt en al in de gezellige stadshaven Real Club Nautico van A Coruña.
Een van de mooiste pleinen van A Coruña is het Maria Pita plein. Dit plein vormt de scheidslijn tussen het nieuwe en oude stadsgedeelte van A Coruña. Maria Pita was een heldin van het Spaanse volk.
Zij heeft destijds actief gestreden tegen de Engelse admiraal Francis Drake om A Coruña te verdedigen. Er is zelfs een standbeeld voor haar opgericht.
A Coruña heeft een prachtige wandel promenade langs de kust. De wandeling brengt je naar de vuurtoren Hercules. De Herculestoren is een oude Romeinse vuurtoren op een schiereiland ongeveer 2,4 km van het centrum van de Spaanse stad A Coruña. Het bouwwerk is 55 meter hoog en meer dan 1900 jaar oud.
Vrijdagavond is er op het Maria Pitaplein een gratis optreden van het Orchestra Simfonica de Galicia o.l.v. dirigent Dima Siobodeniouk. Het is geweldig! Ruim een uur spelen ze klassieke stukken van o.a. Mozart, maar ook Pirates of the Caribean en zelfs verschillende nummers van de film Star Wars. Darth Vader in volledige outfit en andere marsmannen komen het podium op. Darth Vader gaat met fluoriserend zwaard de strijd aan met de dirigent (alias Luke Skywalker) Tot besluit spelen ze het lied van het plaatselijke voetbalteam, de dirigent speelt n.l. mee (met rugnummer 10) in dit team. Dit lied wordt met luid gejuich ontvangen door het enthousiaste publiek. Het festas Maria Pita is van 11 t/m 23 aug., we boffen dat we 3 avonden mogen genieten van dit fantastische orkest.
Filmpje Orkest
Al met al zijn we hier nu een week. We vermaken ons nog steeds goed. Het centrum is gezellig. Rond 21 uur raken de terrasjes aardig vol en ondanks de bewolking en af en toe een regenbui maken we mooie wandelingen. Ook in de jachthaven is het gezellig. We spreken andere zeilers (ook HR 42 zeilers) die ook wachten op een gunstig moment voor vertrek, zij gaan alleen verder naar het zuiden. Onze buren, Fransozen wijzen ons op de mogelijkheid te gaan eten in het restaurant van de vereniging Real Club Nautico. Dit restaurant is alleen toegankelijk voor leden van de vereninging RCNC en haar gasten. Wij zijn dus gasten en maken graag gebruik van deze gelegenheid.
Op zondag zijn we ernaar toe gelopen. Het lijkt erg op het koloniale ingerichte historische clubhuis in Lowestoft. Prachtig oud bouwwerk, met uitzicht over de haven. Aan de wand hangen diverse foto’s en schilderijen vanuit het verre verleden en het heden. Een oude klassieke houten trap maakt het beeld af.
19.00 uur leek ons een mooi moment om te gaan eten, maar helaas zo gaat het hier niet. We zijn veel te vroeg. De kok is er nog niet, dan maar een wijntje. Eten kan pas vanaf 21 uur. De andere dag zijn we teruggegaan en het was werkelijk fantastisch. De fransjes hadden gelijk. Een 3 gangen menu met een fles wijn, een fles water en koffie na. kosten 13 € p.p.
Een andere bezienswaardigheid is de aankomst en vertrek van een groot cruiseschip, die vlak naast ons. afmeert. Fascinerend, elke dag weer een ander schip, met gemiddeld 1000 man aan boord. Wind maakt kennelijk voor hen niet uit, ze bewegen niet eens met krachtige wind.
Nu staat de golf van Biskaje op het programma. Het is een oversteek van ongeveer 320 mijl. Onder redelijke omstandigheden denken we hier ongeveer 80 uur over te gaan doen. De boot is er klaar voor. Nog een keertje olie ververst en naast de genua, de stagfok geplaatst.
Het is zoeken naar een juist moment voor vertrek. De ene na de andere depressie met troggen komen vanaf de oceaan deze kant op. Volgens de weerberichten moeten we nog even wachten. Zondag komt er een storm van 45 knopen voorbij en dat herhaalt zich op woensdag en donderdag. Hoe hard is dat nou, 45 knopen? Het waait dan 9 Bf. Om een idee te krijgen zou je met zo’n wind buiten moeten gaan kijken, als je alleen zwaluwen en/of eenden ziet vliegen weet je hoe hard 45 knopen wind is.
Samen met een paar andere zeiljachten wachten we op een mooi moment van vertrek. Het lijkt er op dat we donderdag na 18 uur kunnen vertrekken. Of we dan direct weggaan of eerst nog een nachtje slapen en vroeg vertrekken, moeten we nog even zien.
Helaas regent het dan wel wat, maar de wind lijkt redelijk. Ook de dagen er na zijn rustig. De wind zakt behoorlijk in. Het is dus nog afwachten of we veel kunnen zeilen.