Over Reggio DI Calabria, Scilla, Vulcano en Trapani 4 juni – 9 juni
De jachthaven Regio Di Calabria ligt overwegend aan lager wal. Dit betekent dat we voortdurend in de wind liggen. Daar komt nog bij dat het een aankomst- en vertrekhaven voor ferry’s is. Kortom veel deining. Daar tegenover staat dat de jongens van de haven (staff) al het mogelijke doen om het je naar je zin te maken. Zodra je van boord gaat of terugkomt, zijn ze er om je te helpen en er zijn heerlijke douches.
We hebben gemerkt dat er langs de kust van Sicilie weinig WIFI te vinden is. Zo gemakkelijk als het in Griekenland enTurkije ging, is het hier beslist niet. Het weer, met name de windvoorspelling is belangrijk voor als we gaan varen. Daarom is Jolanda voor vertrek Calabria ingegaan op zoek naar een simlockvrije modem. Vodafone heeft alleen een modem voor Italie, maar wij willen juist eentje voor heel Europa deze vindt ze bij een TIM winkel.
Dan vraagt de verkoopster om haar paspoort, tja die heb ik niet bij mij, dus terug naar de boot. Deze morgen heb ik mijn beweging wel weer gehad, al met al 4 uur gelopen. Uiteindelijk vertrekken we rond 13.00 op de motor met tegenwind naar Scilla.
De windverwachting was 2 Bf, maar omdat de wind tussen de Bergen doorwaait, wordt het min of meer geperst wat betekent dat je op een verdubbeling van de verwachtte wind kunt rekenen. (tunneleffect). Het schiet dan ook niet op, langzaam kruipen we uit de straat van Messina.
Als we Scilla naderen zien we vreemd uitziende vissersboten met hoge snelheid om ons heen varen. Het blijken zwaardvissers te zijn. Op grote hoogte, schat 30 meter staan 2 of 3 mannen op de uitkijk. Zodra ze en zwaardvis zien loopt een ander over een meterslange brug die ver voor de boot uitsteekt naar voren en probeert de zwaardvis te harpoeneren.
Scilla is een prachtig pittoresk vissersdorpje, waar de zwaardvisvangst nog een groot deel van de beroepsvissers bezighoud.
We vinden een prachtig plekje aan een mooring. Al gauw komt iemand in een rib bij ons. En helpt ons bij het afmeren. (een lijn aan de boei en vervolgens een mooringlijn aan de achterkant van de boot.) Na het overleggen over de prijs, krijgen we gratis boat services. We hoeven onze dingy dus niet te gebruiken. Makkelijk, maar €30 is een stevige prijs voor aan een mooring te liggen.
We bewonderen alle huisjes en terrasjes op de berg. S’avonds nemen we een kijkje, we bellen de boat services en spoedig komt een man in een rubberboot ons ophalen. We lopen door hele smalle straatjes naar het kasteel bovenop de berg. Wat een prachtig uitzicht!
We zien we de zwaardvissers terugvaren naar de haven. Wat zullen ze hebben gevangen? We zijn nieuwsgierig en lopen in ras tempo de berg af. Als we beneden komen, blijkt dat ze niets hebben gevangen. Een duur dagje dus.
Ze vissen ongeveer 12 uur per dag en zijn met 5 a 6 mannen aan boord. Gisteren hebben ze een zwaardvis van 30 kg gevangen, dat is niet groot maar ze waren tevreden. De prijs die ze krijgen is ongeveer €12 per kilo. Ze leveren rechtsreeks aan de restaurants, waar je in een menu 100 gram zwaardvis eet voor ook € 16.
De volgende morgen willen we onze modem proberen. De modem doet niets, geen verbinding. We hebben alleen een Italiaanse beschrijving en veel verder dan Bon Giorno komen we niet. We besluiten om aan wal koffie te drinken. Een aardige ober die bijzonder behulpzaam is, helpt ons maar heeft geen oplossing voor het probleem. Dus zelf maar het een en ander uitproberen. Na 2 koppen koffie zijn we eruit, het modem werkt!
Het is inmiddels alweer 12 uur, we varen uit naar Vulcano. Het is prachtig weer en we zeilen 3 knopen aan de wind. De wind is 1 a 2 Bf. Voor dit soort omstandigheden mis je een halfwinder/spinnaker. Pas bij 10 knopen wind weten we dat we snelheid gaan maken.
Later valt de wind weg en zetten we de motor bij, rond 21.00 uur varen we naar de ankerplaats naast de haven van Vulcano. Het is nog net licht genoeg om de boten die voor anker liggen te zien. Er is niet veel ruimte. Gelukkig vinden we een plekje aan de buitenkant. Om het zwieren tegen te gaan, gaat ook het hekanker uit. Zo komen we niet in de buurt van de buren en blijven we weg van de ondiepte. S’morgens vertrekken de eerste boten. We besluiten om een dagje te blijven en een betere plek op te zoeken. Wel lekker hoor om s’morgens direct het water in te duiken en je af te spoelen met de buiten douche. Dit is genieten!
Maar! Wat ruiken we toch? Zijn de eieren bedorven?? Nee, gelukkig niet. Vulcano heeft een actieve vulkaan net als Stromboli, de zwavelgeur komt ons tegemoet en blijft in je neusgaten zitten. Dus maar een poosje via de mond ademen, voor alles is een oplossing!
Vulcano is een van de zeven Eolische eilanden in de Thyreense zee ten noorden van Sicilie. Vulcano, Stromboli, Lipari, Paneara, Alicudi en Filicudi staan als archipel genoteerd op de werelderfgoedlijst van Unesco om hun unieke vulcanische landschap. Vulcano is genoemd naar de Romeinse vuurgod Vulcanus, volgens Dante was het vuurspuwende eiland de poort naar de hel. Als we s’morgens wakker worden zien we gele rookpluimen vanuit de bergtop (de Gran Cratere) komen. Volgens vulcanologen kan er elk moment een uitbarsting volgen. Zo’n vaart zal het wel niet lopen om nog even met de dinghy naar de kant te gaan.
Op verschillende plaatsen in de zee zien we het water borrelen en dampen opstijgen. Gassen komen hier via fumarolen de bodem uit. Fumarolen zijn kleine holletjes in de bodem, over het hele eiland verspreiden ze gassen en hete dampen. Als we de dinghy aan een rots bevestigen en we naar boven lopen, komen we op het terrein van een kuuroord. We zien een modderpoel (zwavelbad, riijk aan mineralen) waarin mensen baden, dit schijnt een heilzame bron te zijn voor de huid. Dit kuuroord is de grootste trekpleister van het eiland.
Niet zo handig om hier aan land te gaan, want we verlaten het terrein via de ingang en kunnen misschien niet zonder betalen terug het terrein op. Als we later terug willen, moeten we €2 p.p betalen om het terrein over te mogen. Doen we dus niet, we gaan wel via het strand (kleine omweg door het water en wat meer klimmen).
Het is behoorlijk warm vandaag en we besluiten de klim naar de vulkaan niet te maken. Het ligt op 1 km afstand van de haven en daarna nog een aardige klim over de rotsen naar de grote krater op 375 m hoogte. In plaats van een stevige klim kiezen we voor een terrasje.
Voordat we vertrekken wisselen we de HA voor de genua. De komende dagen verwachten we niet veel wind, dus wat extra zeil kunnen we wel gebruiken.
De andere dag willen we naar een klein vissershaventje vlakbij Palermo. De wind is even goed. We varen met 10 knopen wind en 50 ° aan de wind, ongeveer 6 knoop. Niet slecht! Maar na een paar uurtjes valt weer de wind weg. Een 10 mijl voor onze bestemming worden we opgeroepen. De coastguard vraagt wederom naar onze bedoelingen. We krijgen het advies niet naar het vissershaventje te gaan, maar door te zetten naar Palermo. Het vissershaventje biedt geen faciliteiten. We gaan er maar niet tegen in, uiteindelijk is Palermo ook goed en ligt maar 10 mijl verder. In het donker varen we de haven van Palermo in.
Voor de haven ligt een verkeersscheidingsstelsel waar de grote schepen gebruik van moeten maken. Deze moet je haaks oversteken, maar het is beter om erbij vandaan te blijven. Wij kiezen voor het laatste. Met een klein omweggetje varen we de jachthaven binnen. Direct aan bakboord zien we een kade met mogelijkheid om diesel te tanken. We gaan daar aanleggen en kunnen andere dag direct tanken. S’morgens om 8 uur worden we geholpen. Na het tanken varen we naar Trapani. Wederom een stralende dag,maar geen wind. In de haven horen we een attentiesein, maar zien geen scheepsbewegingen, dus doorvaren. Via de stuurboordwal varen we de haven in. Het duurt niet lang of we worden opgeroepen onze koers te wijzigen naar bakboord, richting een kleine jacht/vissershaven omdat een groot passagiersschip de haven gaat verlaten. De koerswijziging blijkt later prima uit te pakken. Op de kade staat een havenmeester ons te wenken voor een plaatsje. We twijfelen nog wat ivm de diepgang, maar horen van hem dat dit onlangs is uitgediept.
Trapani is mooi. Het heeft een rijk verleden en in het oude stadsdeel staan veel historische gebouwen. De stad heeft ong. 100.000 inwoners en ligt in het noordwesten van Sicilie. Het wordt ook wel de stad van het zout (Saline) genoemd. Van oudsher is dit een belangrijke handel geweest. De stad trekt door de grote haven en luchthaven steeds meer toeristen. We vinden een leuke wijnshop Panificio, waar vanuit het vat getapt wordt. De koude vino grillo smaakt heerlijk na de lange reis.
De volgende dag tapt Jaap de motorolie af en ververst het weer met nieuwe olie. De supermarkt is op loopafstand en we slaan weer wat voorraad in voor onderweg. S’middags gaan we op zoek naar oliefilters, maar kunnen deze niet vinden.
De havenmeester heeft ons aangeraden naar Erice te gaan. Dit oude plaatsje ligt 750 m boven de zeespiegel. Eerst pakken we bus 21 naar de kabelbaan.(funivia) We zijn een goed kwartier onderweg naar boven en komen zelfs boven de wolkenlaag uit. Het middeleeuwse dorp heeft gezellige straatjes en heeft vele kerkjes en forten.
Bovenop het fort kijk je uit op Trapani, de zoutpannen bij Marsala, de egadische eilanden, Punta Saceno en Capo San Vito.
Erice zou volgens de mythe verblijfplaats zijn geweest van de godin van de liefde (Venus). Er waren rituelen van heilige prostitutie in de tempel,waar de vrouwen werden ondergebracht. Deze tempel staat er nog steeds. (zonder vrouwen).
Na dit leuke uitstapje gaan we terug naar het oude stadsdeel , nog even een wijntje halen bij de wijnshop. Daar zitten we op de stoep op een kussen in de schaduw.
We raken in gesprek met 2 zusjes en hun partners, die op vakantie zijn in Capo San Vito. Het is een leuk gezelschap en al spoedig besluiten we om samen een hapje te eten. Na een heerlijke vismaaltijd (zwaardvis) gaan we naar een Gelateria,waar we nog een ijsje nemen. Al scheppend uit ons bekertje lopen we gezamelijk naar onze boot. Ze kijken hun ogen uit en vinden het stoer dat we zo reizen. Na een afzakkertje nemen we afscheid van hen, de boot ligt in een dikke mistlaag gehuld. Morgen gaan we richting Egadi Islands. een kort stukje.