Lelystad, Wight, kanaaleilanden

Van Lelystad naar Island of Wight, kanaaleilanden en terug.

10 juni tot en met 13 juli 2018

Vertrek

Lelystad naar Dover

Na een schitterende bruiloft van onze dochter Nathalie op vrijdag 8 juni vertrekken we op zaterdag om 14 uur  vanuit Lelystad. Het weer is prima, we zeilen met een een mooie wind in een rechte lijn naar Amsterdam. We hoeven niet te kruisen, omdat er al geruime tijd een NO wind waait. Amsterdam door en dan het noordzeekanaal op. Bij IJmuiden is de keus snel gemaakt om door te zetten naar Dover.  Vol zeil en met een snelheid van ong 6,5 knoop varen we tussen de pieren van IJmuiden de zee op.

 

Het plan is eerst een oostelijke koers te varen, de TSS oversteken en dan evenwijdig aan de TSS af te buigen naar Dover. Het is s’nachts rustig, er is weinig vrachtverkeer.  Het vrachtverkeer met bestemming Rotterdam laten we links liggen. Wat is dit gaaf.  Dasher  zeilt perfect en alles loopt naar wens. De voorgaande jaren is veel aan Dasher verbeterd, zodat nu de gereedschapskist dicht kan blijven.

Zondag rond 19 uur naderen we de haven van Dover. Dat is 30 uur na vertrek uit Lelystad, tevreden stellen we vast dat we overeenkomstig de planning het in 5 getijen (3 mee en 2 tegen) hebben gedaan.

Tjonge, wat een drukte aan passagiersschepen. Het gaat af en aan. In de tijd dat wij de oostingang passeren moeten we rekening houden met 5 van die grote jongens die de haven in of uitvaren. In Dover ben je verplicht de haven op te roepen als je naar binnen wilt.  De haven van Dover wordt verbouwd en de stellages maken het onoverzichtelijk, maar eenmaal binnen worden we keurig door Port Control naar de jachthaven (Granville)  geleid, wat een service! Er is een nieuwe jachthaven in aanbouw. Op de maquette zien we het plan, het ziet er mooi en overzichtelijk uit. Klein detail is dat we op een groot bord naast de haven in aanbouw lezen “medegefinancierd door de EU”. 

We krijgen een mooi plekje direct naast het havenkantoor. Eenmaal op kantoor blijkt de pinautomaat niet te werken. Niet erg!, want goedkoop is het niet. Met ons scheepje van 13 m betalen we hier £42,30, omgerekend in euro’s is dat toch €46. 

We liggen wel mooi, met uitzicht op de Castle en direct in het centrum. Ver boven de Whitecliffs verrijkt het kasteel. Het kasteel heeft los van de geschiedenis een belangrijke rol gespeeld in de 2e WO.

We liggen pal tegenover het havenkantoor

Van Dover naar Eastbourne

Na Dover zetten we koers nar Eastbourne, ook nu weer prachtig zeilweer. Op de kaart zien we dat het geultje naar de sluis niet diep is, als we het midden van de geul volgen, kunnen we op ieder moment naar binnen. (Tijdens ons verblijf zien we dat niet iedereen het midden aanhoudt en dus vast komt te zitten)

Deze foto zagen we later op Marine Traffic

Eenmaal in de sluis binden we Dasher vast aan bewegende pontoons. Het schutten duurt lang, op iedere boot in aantocht wordt gewacht en eenmaal in de sluis worden de havenfaciliteiten geregeld. De havenmeester loopt regelmatig van kantoor naar pontoon, trapje op trapje af. Niet zo efficient lijkt ons!!

In de sluis krijgen ook wij een plekje aangewezen. We worden keurig geholpen en morgen mogen we op kantoor betalen en de prijs is wederom niet misselijk. Ook hier weer werkzaamheden, nu aan de sluis, waardoor de weg naar de douches ongeveer een schutting aan tijd kost. Jammer, we douchen wel aan boord.

Eastbourne Sovereign harbour is groot, heel groot. Het ziet er allemaal keurig uit en het is het domein van de grijze duiven. In Dover spraken we locals die Eastbourne het domein van de pensionadas noemden.  

De oudjes lopen hier veel met hondjes, die van de cesar reclame, soms moet je goed kijken, is het nou een hond of een cavia.

Op onze vouwfietsen scheuren we langs de kust naar het centrum van Eastbourne. In de verte zien we de witte pier. Een mooi gezicht, net als Scheveningen steekt ze fier uit in zee. Het centrum is gezellig met een kleine locale markt, terrasjes en veel winkels. 

Het weer gaat veranderen, er komt regen en de wind trekt aan naar 30kn, dus maar een dagje langer blijven. Niet erg want op een boot zijn er altijd wel klusjes die moeten worden gedaan. Zo ook nu! Tijdens de tocht naar Eastbourne kregen we problemen met de stuurautomaat, De pompstang raakte los van de fundering. Gelukkig merkte Jolanda dat tijdens haar wacht op tijd op. Het geluid van de automaat veranderde. Na een korte inspectie bleken er geen zelftappende moeren te zijn gebruikt, waardoor de bouten los zijn gaan zitten. Foutje bedankt! Gelukkig heb ik ze tijdens de tocht vast kunnen draaien en zal ik ze, eenmaal terug in Lelystad omwisselen voor de juiste.

Het is weer tijd om verder te gaan. Onze buurtje vertrekken al vroeg naar de sluis en we weten dat een schutting lang zal duren, het kan maar zo een uur later worden. Gauw wassen en voorbereiden voor vertrek. Bij het verlaten van de sluis moet de havenmeester per marifoon opgeroepen worden, als we nu losgooien kunnen we nog mee. Sqeeze him inside, krijgen we nog mee. Inderdaad geen ruimte, maar we zijn al grotendeels binnen en niet van plan terug te gaan. Voor ons liggen onze buurtjes met hun zeiljacht, een Boreal uit 2018 van € 550.000 (Internet). Ze zien ons aankomen en zijn genegen om hun boot nog een metertje naar voren te trekken. (of zijn ze bang voor schade?) Het past maar net. De sluiswachter roept ons nog op of we voorbij de sluisdeur zijn.

Na de sluis volgen we weer het geultje naar buiten, 40 cm diepgang registreert onze dieptemeter. In het heldere water zien we de zandbanken naast ons verschuiven, het gaat prima.

 

Van Eastbourn naar Isle of Wight

Eenmaal buiten zetten we koers naar Isle of Wight. We hebben een lange dag te gaan. De tocht begint zonder wind. Ter hoogte van Beachy Head horen we op kanaal 16 de kustwacht vragen of er schepen in de buurt van Beachy Head zijn die een rokend schip zien.

Met de verrekijker kijken we rond, maar zien nergens rook. Een ander schip (sy Jager) meldt inderdaad een rokend schip gezien te hebben. Er volgt enige discussie, met als uiteindelijke conclusie dat de rook waarschijnlijk veroorzaakt is door een slecht functionerende dieselmoter van een visser. Einde bericht!

Halverwege kunnen we de zeilen zetten, de wind trekt aan. Met stroom en 15 kn wind varen we met een snelheid van 9 a’ 10 Kn de Solent binnen. We lopen rond 19 uur de jachthaven van Cowes aan. Omdat er regatta wedstrijden zijn, is een deel van de havens gereserveerd. Gelukkig krijgen we nog een plekje naast Duitsers met een 46 foot Bavaria. Het is slechts voor 1 nacht, want morgen is ook deze plek gereserveerd. Niet erg, want wij vinden het hier niet leuk. Een en al drukte en weinig gezelligheid. Veel ‘ snelle jongens in snelle boten’ , niet ons ding!!

De andere dag vertrekken we met de stroom mee naar Yarmouth, hier een mooie plaatsje direct aan de steiger. Ook hier wordt het drukker, we krijgen buren. Een boot zeker? Nee, hoor 15 engelsen verdeelt over 2 schepen van 40 ft. De schipper die bij ons komt aanleggen heeft duidelijk geen les van de Zeezeilers gehad. Het gaat helemaal mis. Hij krijgt de boeg van het schip niet langszij en met gas voorruit draait hij het hek naar ons en verspeelt zijn vlaggemast aan onze verstaging. De adrenaline zit hem in z’n oren. Hij vaart weeer af en komt vervolgens met nieuwe energie weer aan. Een nieuwe porging, gelukkig accepteert hij wel wat instructies, want zijn crew weet helemaal nergens van. Hij krijgt het schip langszij, nog niet goed, maar met behulp van de lijnen trekken zijn “lad’s” het schip vast aan Dasher. Ik stel hem nog voor om het opnieuw te doen, eventueel met mijn hulp, maar zie al stoom uit zijn oren komen. No way!! ,this is enough. Zijn maatjes op de andere boot leggen bij hem aan. Dit gaat goed! Ze zijn met 15 “lads”.Een vriendengroep, waaronder rugbyplayers die samen het vrijgezellefeestje vieren van, jawel de schipper die direct naast ons ligt.

Later komt er nog een schip aanleggen, waardoor het een gezellige drukte over en weer op onze Dasher wordt. Op zich niet erg, maar mensen zonder enige zeilervaring zijn nou niet zo handig in het over- opstappen. Kennelijk hebben rugbyplayers deze eigenschap helemaal niet, nadat ik ze heb toegestaan gebruik te mogen maken van onze doorlooppoortjes, zie ik dat ze als houvast onze Joon gebruiken. Ai!! Niet handig! De houder heb ik dus nadien recht moeten buigen.

Yarmouth is leuk, we hebben hier de freshwater route gelopen. De route volgt de uiterwaarden van de rivier die meanderend door het landschap loopt. Tijdens de wandeling horen we ergens muziek, klinkt goed. Is dat nou Bob Marley? De muziek is niet ver verwijderd van de wandelroute en op de kaart zien we dat we vlakbij het het plaatsje Compton zijn. Kom laten we gaan kijken, op de muziek af. Helaas stopt de muziek en is onze orientatie weg. Wat nu?? We vragen een vrouw in het dorp naar de muziek, gelukkig krijgen we van haar de route er naar toe uitgelegd. Als we in de buurt zijn begint de muziek weer te spelen, echter geen liveband meer. We gaan door en komen bij het sportveld waar tenten en mensen een buurtfeest hebben. Op het terrein genieten we van een lekker local biertje, aangereikt door een barvrouw die ook nederlands spreekt. Relaxed op een paar plasticstoeltjes aanschouwen we het buurtfeest en genieten van het bijzondere biertje.

Bij het kerkje aan de rand van het dorp pakken we wandel route weer op. We vervolgen de route nu door een bos waar eekhoorns op ons zitten te wachten.

Van Yarmouth naar Cherbourg

Het weekend is voorbij en de haven loopt leeg. We bereiden ons voor op de oversteek naar Alderney/ Cherbourg. De andere dag willen we om 06 BT vertrekken. De stroming naar buiten is hevig, deze wil je niet missen. We hebben de wind bij het uitvaren op de kop. Stroom tegen wind geeft een helse zee als het hier hard waait. Met 10 Kn varen we op de motor het gat uit. Als we op volle zee zijn kunnen de zeilen omhoog. Dit gaat fantastisch, er staat ong 18 Kn wind uit het zuiden. En wederom gaan we hard nu op zeil, Dasher zeilt als een tierelier. Mooi in balans met HA, eerste rif en bazaan. Verder op zee neemt de wind af ren besluiten we de HA weg te halen en te vervangen door de Genua. Omdat de stroom ons naar het Noorden verzet is Alderney niet haalbaar. We besluiten koers te zetten naar Cherbourg en leggen daar rond 16.00 uur op een ons bekend plekje aan(lagen we in 2015 ook). We gaan nog even lekker  eten in de Brasserie en dan op tijd in het mandje.

Toch nog even goed kijken naar de stroming voordat we vertrekken naar Sark. De stroming is hier zo heftig dat als je niet op let je Alderney passeert en dus niet in de richting van Sark zeilt. Het log tikt af en toe 11 Kn aan. We weten dat we ongeveer 7 Kn zeil snelheid hebben, dus 4 Kn stroom mee. Voor Alderney moeten we bakboord uit richting het eiland Sark. Gelukkig hebben we op school vroeger iets gelezen over de stelling van Pytagoras, zodat we uit kunnen rekenen hoe we uitkomen als we bakboord uitgaan.

Het mooie weer zet nog niet door en met druilerig weer zien we op afstand Sark liggen. De wind is weg en we varen nu op motor. Als je let op de vaarrichting van je boeg denk je dat je volkomen een verkeerde koers vaart. Een onwerkelijk gevoel, Dasher verplaatst zich schuin door het water.

Het schiet mooi op en gelet op de windrichting kiezen we voor een ankerplek op Derrible Bay. Een mooie baai met steile rotsen. Tijd om aan land te gaan. De dinghy op dek en opblazen maar. Dit gaat mooi, nu nog de motor eraan en gaan! Dit was het plan, helaas loopt niet altijd alles even vlekkeloos .

Na 85 trekken start de motor nog niet, de frustatie is op het randje. Het gaat niet lukken, shiiiittttt!? Donder en granaten. Thuis deed hij het nog. We hebben het geahd met dat oude ding! We gaan naar de haven van Guersey. Voor reparatie of misschien inruil.

We hebben een prachtige deal kunnen maken met Marine Service en zijn nu eigenaar van een 4 tact 2.3 pk Honda. In gewicht 10 kg minder en voldoende voor onze dinghy.

We varen van de kade met onde nieuwe aanwinst richting Dasher die even buiten Guernsey voor anker ligt. Pruttel pruttel en de motor stopt, nee dit kan niet. Gelukkig, geen probleem voortaan wel de benzinekraan open zetten!!!

Van Guernsey naar Sark

Ditmaal gaan we voor anker op een geliefde plek (le grande refe). Het is nog rustig als we aankomen. Plek genoeg om de bodem te verkennen, anker uit, 40 meter ketting en vervolgens, met de motor in z’n achteruit langzaam en steeds krachtiger trekken. Het anker grijpt direct. Vanaf de boot kunnen we de bodem zien, wat is het water helder en uit de wind is het al gauw 20 graden. Even wanen we ons weer in de Middellandse Zee. Tijd voor (al weer) een lekker koud wijntje. Het is hier fantastisch, met de dinghy gaan we aan land en slenteren wat over het eiland. Op klein Sark genieten we in een typisch engelse tuin van wat bruis water. (even geen drank). Wat doe je nog meer, eigenlijk niet zo veel. Kleine opsomming: Log bijwerken, krant of boek lezen, tocht voorbereiden voor de volgende dag, rummikubben (stand J: gewonnen 80 keer en J gewonnen 3,5 keer) en vooral lekker luieren en muziek luisteren en oh ja, klussen blijven (Vlag reparatie, keuken deurtje hangt, enz…….), Aan het eind van de middag komen we weer een beetje bij van deze drukke dag met een lekker koud glasje wijn.

Sark naar st Malo

Om 10.30 gaan we anker op. Het tij is gunstig en we zijn daarom ook niet de enige die richting Jersey of de Franse kust vertrekken. Het belooft een mooie zeiltocht te worden met nog steeds een NO-wind, kracht 4 Bf. Jersey willen we links laten liggen. Het is een bijzondere gewaarwording dat je koerskompas en COG zo verschillen. Het effect van de stroming is goed te zien. Volgens de COG gaan we recht op Jersey af. Nog even volhouden, we zitten volgens ons kompas goed op koers. In de buurt van Jersey zien we dat het goed gaat. We laten Jersey links liggen en vervolgen onze tocht. In de verte zien we st Malo liggen.

Het is bijna 18.00 uur als we het kanaaltje naar st Malo aanlopen. De kardinalen markeren de ondieptes. We houden ons keurig aan de laterale betonning en zien dat ‘locals’ zich er niet zo druk ommaken. Ze steken hele stukken af. Voor de havenentree zien we de dieptepeiling boven de ‘sil’ (drempel) 8,8m aangeven. We varen de haven met hoog water binnen. Port Bas des Bas Sablons is een getijde haven met een verval van ongeveer 10 meter. Volgens de reeds zijn de eerste 2 steigers visitormoorings. Omdat de eerste kort op de kade ligt, kiezen we voor de 2e ingang. Geen plek voor onze 13 m, dus achteruit. Het moet dus toch de eerste steiger worden. Slik!, achteruit varen wordt ons belet door een haastige Fransoos die vlak achterons langs nog even een box in wil varen. Door zijn ongeduldig handelen brengt hij ons enigszins in de problemen. We kunnen niet heel ver meer naar voren en niet naar achteren en de zijwand drift ons naar de schepen die in de boxen liggen. Gelukkig kunnen we met hulp van de boegschroef middenvaarwater te houden. Vervolgens een korte tirade naar de Fransoos en we krijgen ruimte, niet veel, maar genoeg.

Aan de eerste steiger zien we nog een plekje vrij, eenmaal in de box krijgen we hulp van 2 Nederlandse vrouwen. Die samen de kust van Bretagne afstruinen, ze hebben voldoende tijd. Deze mooie dag sluiten we af met een gezellig etentje bij een pas geopende Pizzeria (Hortensia) met uitzicht over een baai met veel voor anker liggende boten van waarschijnlijk ‘locals’.

Voordat we st Malo gaan bekijken, gaan we eerst naar de capitanerie om het havengeld te betalen. We mogen € 92 betalen voor 2 nachten. Dat is stevig aan de prijs. Stevig, omdat we veel geluidshinder ondervinden van de Condor (grote catamaran voor passagiers naar Guernsey) of van Ferries en omdst we dicht bij de ingang liggen enige deining ondervinden. Niet echt een geweldig plekje.

Als we eind van de middag weer bij Dasher zijn, blijkt er geen stroom meer op de steiger te zitten. Alle stroomkasten worden voor nieuwe vervangen. Vervelend, maar mee te leven, de zonnepanelen houden de accu’s voldoende op spanning. Als we rustig in de kuip van een biertje genieten komt een rib naar ons toegevaren. Het zijn 2 jongens van de haven. Ze verzoeken ons vriendelijk of we de boot willen verplaatsen. In tegenstelling met wat in de Reeds vermeld staat, liggen we kennelijk niet op een vrije ligplaats. We zijn behoorlijk verbolgen over de situatie. Een plek meer naar de haveningang betekent nog meer deining en herry van de Condor. In een woordenwisseling krijgen we, na een telefoontje met het havenkantoor te horen dat we discount kunnen krijgen. Als we de volgende dag op kantoor wederom ons verhaal doen wordt ons een gratisovernachting aangeboden. Niet onze bedoeling om nog een dag langer te blijven, maar omdat de windverwachting op de geplande dag van vertrek zou toenemen tot 6 of 7 BF hebben we het aanbod aanvaard. Er is hier nog genoeg te bekijken.

Richting Guernsey

We zijn weer op weg! Het is een drukte van belang. Na de krachtige wind van gisteren hebben velen met ons er voor gekozen weer het water op te gaan. Later in de middag kan de wind aantrekken naar 25 knoop.  En gaat draaien.

 We zien het nog even aan of we naar Jersey gaan of dat we doorzetten naar Guernsey. We zeilen lekker, de wind trekt aan naar 20 knoop en we steven recht af op Guernsey. Met deze koers kunnen we beter doorzetten. Hopelijk gaat de wind niet te vroeg draaien. We gaan ervoor, we gaan door. Maar helaas! Het loopt niet altijd zoals je het graag zou wensen. Een paar uur voorbij Jersey draait de wind en neemt toe tot 26 knoop. Met de HA, 2e rif en bazaan zeilen we hoog aan de wind naar de Franse kust. Het gaat hard, het water dendert over ons heen. Af en toe tikt de windmeter 30 knoop aan. Dasher is in z’n element hij bruist over het water. Wel jammer dat we een rak moeten varen. Als we zo doorzetten komen we rond 22.00 in de haven St Peters Port aan. Van de havenmeester krijgen we nog een plekje aangewezen. Helaas aan lage wal aan een loopsteiger, dus dat zijn betekent extra stootwillen plaatsen en hopen dat er niet iemand naast ons komt liggen. Morgenvroeg is het om 08.00 hoogwater. Voor ons een mooi moment om te gaan tanken. We overleggen met de havenmeester dat we na tanken terugkomen, hij zal ons plekje vrijhouden.

Tanken met een smile op je gezicht dat gaat vanzelf, als je voor 60 pence of te wel €0,67 per liter kan tanken. Na ong 250 liter slaat de meter af. Het grootste deel van de nieuwe buitenboord motor hebben we terugverdient.

De komende dagen liggen we verwaaid.  Pas zondag lijkt de wind rustig (3 Bf) maar wel uit NO. Ai, dat is niet fijn. We kunnen zeilen tot Cherbourgh, maar daarna moet de windrichtig anders worden!!

Zondag verlaten we Guersey, de klok tikt 06.00 uur en in konvooi varen we op motor richting Alderney. Een enkel boot slaat linksaf, wij niet we laten Alderney aan bakboord en gaan ruim om de kust richting de shipping lanes. Even voor de shipping lanes gaan we stuurboord uit richting Cherbourgh. Hier is het verstandig ruim om de kust heen te varen. De race of Alderney staat bekend om zijn knotsgekke stroming. Een paar jaar geleden hebben we hier met vrienden gevaren. Toen een prachtig zeil windje, maar stroming tegen heeft ons geleerd dat je dus ook achteruit kunt zeilen. Voor ons gevoel zeilden we prima, echter het kompas gaf 180° andere koers.

De wind trekt een beetje aan en komt uit het westen, dat is nu gunstig want we kunnen bijna overstag en dat betekent dat Cherbourg bezeild is. Een meevaller! Het gaat weer fantastisch. Zo kunnen we beter doorzetten naar Fecamp, het wordt dan wel laat, maar besluiten het toch te doen. We lopen zo vaak een haven in het donker aan dat we daar niet meer tegen op zien. We hebben nog wat verwaaide tijd in te halen. Met hoge snelheid bruisen we Cherbourg voorbij. Maar dan is het klaar! de wind zakt weg en is naar het noorden gedraaid. We moeten weer onze Iron lady er bij halen om weer verder te kunnen. Terug varen en kiezen voor Cherbourg hebben we geen zin in. Met de krachtige motor varen we 6 kn tegen de rustige wind in. Voor vertrek heeft Jolanda nog even de krant binnengehaald op de tabblad. we lezen dat het in Nederland alweer 30° is. Wat een prachtige zomer. Nu nog een mooi windje om weer thuis te komen.

Waar is toch die ingang?!! stapvoets varen we langs de kust. Het is 23.15 uur en onderhand donker. We speuren de kust af naar de Rode en Groene Ton. Dit zijn de lichtkarakters van de haveningang, de havenhoofden van Fecamp. Volgens de plotter moeten we ze haast aan kunnen tikken. Een andere optie is er niet! De skyline is een en al verlicht met witte lampen van de stad. Onze ogen zijn nog gewend aan het donker, waardoor het felle licht ons nog minder zicht geeft. Dit is niet fijn. Maar dan zien we het groene licht! Rood op rood en groen op groen. Zo staat het in de boekjes. Onze navigatielicht versus de havenhoofden. Kennelijk denken de Fransen daar anders over, want het rode havenhoofd is nergens te bekennen. We naderen de groene en houden deze strak aan stuurboord. Heel langzaam varen we voorruit. Jolanda staat voorop met een zoeklicht en waarschuwt me tijdig indien het fout lijkt te gaan. Onderhand is het 23.30 uur. En dan ziet Jolanda de ingang, we gaan goed. Ik zie nog geen ingang, maar vertrouw volledig op haar. Nog steeds geen Rood licht. En dan zie ik het ook. We varen het geultje binnen en zien aan bakboord waar het Rode licht hoort te staan en groot baken met een wit licht. Hebben we wat gemist, waarom is deze niet rood??? Morgen zal ik de Reeds erop na slaan om te kijken of hier een specifieke reden voor is. Het is in ieder geval niet gebruikelijk. De geul is helder verlicht, het lijkt wel dag! En dan zien we de jachthaven. Is er nog plaats? Op de kopse kant van een aanlegsteiger licht een vergelijkbaar groot zeiljacht. We gaan niet moeilijk doen, bij hem langzij, biertje en gauw pitten. Heel zachtjes leggen we Dasher er naast, maar niet zacht genoeg. Een slaperige fransman in pyjama verschijnt met z’n hoofd uit het luik en mompelt wat naar ons in het Frans. Al gauw ziet hij dat we uit Nederland komen en gaat verder in het Engels. Morgenvroeg om 06 uur wil hij vertrekken. Het tij is dan gunstig. Wij verontschuldigen ons dat we hem wakker hebben gemaakt en zullen morgenvroeg rond 06.00u op staan om los te gooien, de Fransman knikt vriendelijk en wenst ons een goede nacht. Kort nachtje dus!

Tijd om de toerist uit te hangen! Fecamp staat bekend om de Bénédictine likeur van de plaatselijke Bénédictine abdij. We hebben het Palais de la Bénédictine bezocht. Een bijzonder pand waar de distilleerderij van de likeur en een kunstmuseum ondergebracht zijn.

Bernardo Vincelli maakte van 28 planten en kruiden een kruidendrank (1510). Het recept raakte door de Franse revolutie bijna kwijt, totdat Alexandre le Grand in 1683 het vergeelde blaadje terugvond. Het recept werd gemoderniseerd en opnieuw gemaakt. Dit werd een groot succes! Likeur Bénédictine werd populair in de gehele wereld.

Palais de la Bénédictine, Fécamp, Normandië
Bénédictinelikeur- planten en kruiden

Aan het eind van de rondleiding kregen we gelegenheid de likeur te proeven in de mooie serre. Natuurlijk, door het te proeven wordt je verleidt tot aankoop. Zo ook wij!

 

We gaan weer verder. Het lijkt goed met de wind, maar jammer genoeg te weinig om te zeilen. Dieppe is onze volgende bestemming met het ijzeren zeil varen we langs de prachtige ruige kliffen. Dieppe is een geliefde badplaats met een mooie jachthaven midden in het centrum. Dieppe is in Frankrijk de belangrijkste vissershaven van de Sint Jacobsschelp. Op bijna alle menukaarten van de restaurants in de stad is het te vinden.

jachthaven Dieppe

Eigenlijk willen we blijven, het is zo fijn hier! Toch gaan we verder naar Boulogne sur Mer.

Eenmaal daar aan gekomen wordt ons een plek aangewezen helemaal achterin de eerste ingang. Er staat wat stroming, het voelt niet goed. We gaan achteruit weer terug tussen de boten door. Op de volgende steiger staat de havenmeester te wijzen naar een plaats naast een andere boot op de kopse steigerkant. Daarna wijst hij naar een plaats aan de langsteiger achterin het 2e straatje. Door de plotselinge stroming worden we direct weggezet naar andere boten. Dasher wil andere boten kussen maar heeft helaas geen liefje daar. Vriendelijke landgenoten springen ons te hulp met stootwillen en duwen onze boot af. Dasher scheert rakelings langs de kontjes. Boegschroef bij mag niet baten, de laatste boot krijgt toch een kusje! Hangend aan 1 lijn worden we door een paar mannen behendig aan de kant getrokken. De schrik zit er goed in. Verbijsterd stappen we aan wal, eerst kijken wat de schade is. Deze blijft beperkt door een kras op de spiegel van 1 van de boten.


Eenmaal bijgekomen van de schrik komen we kennissen tegen van de vorige eigenaars van onze boot. Jarenlang hebben ze samen opgetrokken in Marmaris. Wat is de wereld toch klein!

De havenmeester verteld ons dat het nog veel gekker kan lopen. De stroming wordt veroorzaakt door het spuien. De spui wordt te pas en te onpas opengezet, zonder dat de havenmeester geinformeerd wordt hierover. Dan loopt de stroming met 2 knopen de haven binnen.

Bij vertrek uit Bologne wordt er op de marifoon gemeld dat er een explosie zal zijn op 1 mijl afstand van ons. Er gaan een aantal kleinere boten voor ons uit richting zee. Het is aardig mistig, de schaapjes keren weer snel terug. Wij zetten door, nog zeker 30 meter kunnen we om ons heen zien. Bij Duinkerken komt de zon weer! Opeens ziet Jolanda een grijze bol in het water, een zeehond laat zich liefst 2 keer zien. Een warm welkom in Belgie.

Bij de laatste lichtstralen varen we de haven van Royal Yachtclub Oostende binnen en leggen aan op hetzelfde krappe plekje als in 2015. Het past precies! Aan beide zijden een halve meter over, goede manoevre.

St. Petrus en Pauluskerk Oostende

S’ morgens vroeg klopt de ambtenaar van Rijkswaterstaat aan. Hij vraagt naar onze ICP en of we brandblussers aan boord hebben. Na een goed uur en de benodigde info vertrekken ze weer. We zetten koers naar Stellendam weer op het ijzeren zeil zonder wind. Het huiswaarts gaan verloopt deze week heel rustig en met behoorlijk veel diesel. Via Amsterdam waar we bij een gesloten brug overnachten, motoren we de volgende dag naar Flevo Marina.

 

Geef een reactie