deel 1 het vertrek

Het vertrek

Op moment van schrijven zijn we al weer een poosje onderweg. We zijn op dit moment in Concarneau, Zuid Bretagne. Internet is in Frankrijk erg traag, eindelijk hebben we een locatie gevonden om de website bij te werken.

We kijken terug op een fantastisch afscheidsfeest. Een vertrek met een dubbel karakter, enerzijds afscheid van familie en anderzijds afscheid van collega’s. Na 42 jaar zijn we gestopt met werken. We gaan genieten van ons vroegtijdig pensioen. Het ABP (onze toekomstige financierder) heeft voor het aanvragen van het pensioen een kopje genaamd “eerder genieten”. Toen we dat gingen invullen dacht ik nog: Hoezo eerder genieten? Je zou toch ook nu moeten genieten!!Op 29 april hielden we ons afscheidsfeest. De aanloop naar het feest was hectisch, omdat we nog zoveel dingen te regelen hadden zoals: de boot, (de lijst met klussen slinkt, maar er blijven altijd “things to do”), het huis, de overdracht aan de nieuwe huurder, de afwikkeling vorige huurder, de afwikkeling brandschade in de schuur, plaatsing van de nieuwe sauna, het regelen van het feest, mag het doorgaan (Corona), locatie, catering, afhandeling Overheid, verzekeringen, afspraak met de dierenarts, boodschappen doen, medicijnlijst checken etc.

Maar als we terugkijken zijn we blij! Het feest was fantastisch. Op de mooie buiten locatie de Riebeeck (Ermelo) hebben ongeveer 100 mensen (familie, vrienden en collega’s) ons een onvergetelijke middag/avond bezorgd. Wij hebben genoten en velen met ons.  Na die vervelende coronatijd was het fijn  om weer lekker samen te  zijn, te dansen, te eten en te kletsen.

Onverwachts had Mark (onze zoon) toch nog een gelegenheidsband georganiseerd. Pas op het laatste moment hadden we in de gaten dat ook onze vrienden Jacob en Mariska deelnamen.

       

Met haar prachtige stem nam ze ons mee op mooie emotionele momenten, zeker toen het moment van afscheid aanbrak.

Dank jullie wel!

Zoals gepland zijn we op 6 mei, een dag na ‘bevrijdingsdag’ vertrokken. De overwintering (gedeeltelijk met lockdown) in Rotterdam is omgevlogen. We hadden nog zoveel meer willen bekijken. Rotterdam heeft indruk op ons gemaakt, de statige (oude) gebouwen, het ruimtelijke beeld en de mooie skyline van de Nieuwe Maas. Op de speelveldjes voor honden heeft ‘Bobby’ leuke speelvriendjes gevonden.

 

Skyline Rotterdam
Veerhaven

Via het Spui zijn we naar het Haringvliet gevaren, eerst de Erasmusbrug door. Deze brug draait op vaste tijden en je moet je minimaal 1 uur voor de gewenste doorvaart melden. Vervolgens draaien we de oude Maas in en hebben we nog twee bruggen, de Botlek- en de Spijkenissebrug.                   

Als we Stellendam naderen hebben we geen zin om in een haven te liggen, het is mooi weer en vinden het leuk om met de bijboot te gaan varen. We besluiten om deze nacht aan een mooring te gaan liggen. Met de bijboot zijn we even aan land gegaan.

           

Vertrek naar Dover

De wind is goed, verwachting NO 3 to 5.  Zaterdag 7 mei vertrekken we om 09.30 uur naar Dover, afstand 120 mijl. We zullen een nachtje door moeten trekken. Dit is het eerste nachtje voor Bobby. Hoe zou het met hem gaan?? Zodra we het geultje uitzijn, zetten we de zeilen. Dasher begint te lopen met 12, 13 knopen wind, we zeilen we voor het eerst weer dit jaar. Het is een drukte van belang op zee. Hier is een goeie planning van de te varen koers van groot belang, de route hebben we vooraf in de plotter vastgelegd. We willen de shipping lanes oversteken en deze evenwijdig volgen naar Dover.

Oplettend manoeuvreren we tussen twee ankerplaatsen door en verleggen enigszins onze koers voor een windmolenpark (verboden vaargebied). En dan wordt het spannend. Weer koers wijzigen, nu omdat het verplicht is de Traffic Seperation Zone (TSZ) haaks over te steken. Een TSZ is een verkeersscheidingsstelsel voor schepen, vergelijkbaar met de vierbaanswegen of achtbaanswegen voor auto’s. Op de AIS zien we de schepen van verre aankomen. Onze snelheid is ongeveer 6 knopen ( 11 km/uur), maar de zeeschepen varen ongeveer 3 a 4 keer zo snel. We moeten er dus tussendoor zien te glippen. Een paar keer roepen we met de marifoon een zeeschip op, als we elkaars vaarweg kruisen. Binnen het verkeersscheidingstelsel heeft het zeeschip voorrang, maar meestal verleggen ze hun koers, waardoor wij koers en vaart kunnen houden.

De paarse vlakken zijn onderdeel van het verkeersscheidingsstelsel, het zijn scheidingsvlakken die zoveel mogelijk moeten worden vermeden. Een TSS mag zo haaks mogelijk worden overgestoken.

Het gaat voorspoedig. De wind is onderhand aangetrokken tot 20 knoop en met een snelheid van 7 knopen denderen we op Dover af.

Het comfort aan boord is niet zo geweldig, Dasher ligt te rollen op de golven, als een soort rollercoaster op de klotsende zee. De nacht is wel mooi op zee, het is helder en overal om je heen zie je lichtjes van schepen, betonning of gevaar.

We draaien om de 3 uur wacht .Om de beurt gaan we naar beneden om een beetje te rusten. Bobby wil graag aan dek blijven, maar we merken dat het lijfje vol spanning zit. In de kajuit krijgt hij door een openvliegend kastje, een pak melk op zijn kop. Arme Bob! Hij begint te trillen als een rietje en dat blijft nog een tijdje doorgaan. Hijgend kijkt hij angstig om zich heen en bij elke dreun krimpt hij ineen. Enigszins tegen zijn zin houd ik Bobby lekker tegen mij aan en uiteindelijk vindt ook hij zijn rust.

Dover

Het is zondag 8 mei, de white Cliffs van Dover verschijnen aan de horizon.

           

Na het oproepen van Port Control Dover mogen we via de westgate naar binnen. De ferry’s varen hier af en aan. We mogen de oude haven Grandville Dock  in, zodra de lock opengaat. Dat duurt nog een paar uur tot hoogtij. We kunnen eerst  aan de hammerhead (kopsteiger) van pontoon B liggen. Eenmaal afgemeerd doen we onze ogen even dicht voor een nap, maar dan verschijnen 2 mannen van de immigration dienst( een combi van Marechaussee en Douane. Onze paspoorten worden gecheckt en Bobby, ach dat was wel ok volgens hen. Welke vereisten er zijn voor Bobby wisten ze niet. Er werd gebeld met de vrouw van een collega, die kennelijk voor de veterinaire dienst werkt. Een hond op een zeilboot? Nee, dat kan eigenlijk niet, huisdieren kunnen alleen via de Ferry naar de UK.

Oke, maar wat nu dan? Na een kort gesprek met de dierenarts moest Jolanda nog even het Europese vaccinatieboekje van Bobby aan de immigration ambtenaar geven. Deze nam vervolgens heel het boekje door met de mevrouw aan de andere kant van de lijn. Bobby had in Rotterdam speciaal een lintwormbehandeling ondergaan. Deze moest door de dierenarts  afgetekend en gestempeld worden in het dierenpaspoort. Een vereiste hierbij was dat we binnen 5 dagen in Engeland moesten zijn. Het was in orde, geen officiele bevestiging van inklaring, maar voor ons nu ok. Ik vroeg de heren of we in de andere havens dezelfde procedures konden verwachten. Dat wisten ze niet, er zijn maar een paar havens aangewezen voor inklaring van huisdieren o.a. Harwich. Dat mensen op andere wijze naar de UK komen is kennelijk nog niet (goed) geregeld.

Dover krijgt een mooie nieuwe jachthaven. Bij de aanleg is echter te weinig rekening gehouden met de deining, daarom is besloten de haven voor jachten vanaf zondag 7 mei tot eind augustus te sluiten. Ai wat een slordige planning, another million pounds lost in the sea, aldus een knorrige oude Engelsman.

haven in aanbouw

 

 

 

 

 

De wind komt vanuit een verkeerde hoek om weer verder te gaan. Alles is goed behalve zuid/west en wat hebben we de komende dagen Zuidwest. Ons vaarplan wordt aangepast. In plaats van door te varen naar Portland voor het ophalen van de Jordan Drogue (soort zeeanker) gaan we naar Eastbourne en daarna naar Fecamp (Frankrijk). De drogue laten we per UPS overbrengen van naar Dover, na 2 dagen werd deze door het havenkantoor ontvangen.

Hierboven is de Jordan droque afgebeeld. Hier ben ik de Cones al zigzaggend in de lusjes van de hoes aan het steken. De lengte van onze drogue is 130 meter.
De Jordan drogue is een soort zee anker. Bij storm zorgt deze ervoor dat je met het hek van het schip in de wind komt te liggen. Met een geringe snelheid kan je nu redelijk stabiel de storm uitzitten.

 

 

 

 

 

 

 

Waar we natuurlijk ook benieuwd naar waren is de situatie van het vrachtverkeer naar en van de EU. Tijdens ons werk hebben we vanaf de afscheiding van de UK met de EU daar veel mee te maken gehad. De foto spreekt boekdelen, lange wachttijden zijn een feit.

Dover Castle

                             

Eastbourne

De wind blijft uit de verkeerde hoek komen, daarom zoeken we naar een rustig momentje om op de motor langs de kust wat hoogte te pakken om vervolgens op zeil over te kunnen steken naar Fecamp. 11 mei om 02 uur BST lijkt dat te lukken. Midden in de nacht roepen we Port control Dover op en vragen toestemming de haven uit te varen. Het is ongeveer 40 mijl en met stroom mee varen we rond 08.30 uur net even voor HW Eastbourne binnen. Eastbourne is het gebied voor de pensionadas!! Een paar jaar geleden waren we hier ook. Toen leek het nog ver weg, nu zijn we het zelf ook!!

Eastbourne bij laagwater

Fecamp

Van Eastbourne zijn we overgestoken naar Fecamp (Frankrijk)

Er staat een mooie lange dagtocht op het programma. De oversteek is ongeveer 60 mijl met weer een oversteek van de traffic Lane (TSS). De wind is nu gunstig met halve wind (kracht 12-15) varen we met 6, soms a 7 knopen over de zuidelijke Noordzee. Het gaat heerlijk, wel koud maar met de dikke zeilpakken aan is het prima te doen.

Maar het kan niet altijd perfect gaan! Bij vertrek hielden we te weinig rekening met de stroming. Een foutje dat afgestraft werd, Fecamp was niet meer op zeil aan te lopen. Het laatste uur hadden we dan ook geen andere keus dan de motor te starten en tegen de stroom (3 knoop) in te boksen naar de haveningang. Al met al werd het toch nog een tocht van 12 uur. De aanloop naar de ingang van de haven hebben we eerder gedaan, toen in het donker. Een haveningang is herkenbaar aan een vast rood licht licht aan bakboord en een vast groen licht aan stuurboord. Destijds ontbrak echter het rode licht wat enige spanning veroorzaakte. Het bleek een wit licht te zijn. Nu is het eenvoudig, ondanks dat we weer geen rood licht hebben gezien. We varen beheersd om 21.00 uur de haven binnen. We proberen nog even de havendienst per marifoon op te roepen, maar krijgen geen bericht terug.  Zelf zoeken we een plekje op. Aan de kop van een steiger zien we nog een plaatsje vrij.

Het verval is indrukwekkend. Volgens de kaart is de hoogte van de waterstand 1 meter, daarbij mag je optellen het verval. (hoogwater 7,70 – laagwater 1,80) minimaal komt er 1,80 bij. Dus onder kiel hebben we aan water 1 + 1,80 – 2,10 (bootdiepte) = 0,70 cm. Dat is genoeg, we kunnen dus rustig gaan slapen.

We zijn de enige zeilboot aan de steiger, hier liggen vooral veel kleine vissersbootjes. We blijven zaterdag 14 mei in Fecamp. Het belooft mooi weer te worden en er zijn nog klusjes te doen. Het plan is zondag 15 mei door te varen naar Cherbourg een tocht van ongeveer 80 mijl. Met gunstige wind en stroming moet dit in 12 uur te doen zijn.

Palais de Benedictine (hier wordt Benedictine likeur gemaakt)

 

 

                   

 

 

 

 

Cherbourg

Gaan we wel of gaan we niet. De weersvoorspellingen zijn tegenstrijdig, bij Windfinder pro krijgen we weinig wind te zien en op Pocketgrib krijgen we 15 knopen tot 20 knopen wind met buien. Via de sateleliet-telefoon kijken we naar de weersinformatie van het Europese weersmodel ECMF ook dit zijn gribfiles en ook deze geven een ander beeld. Nu zou je toch dat je de lokale weerkaarten moeten raadplegen. Het internet is dusdanig slecht dat het te lang duurt om deze te downloaden. De wind komt wel uit een gunstige richting, dus we besluiten maar te gaan. We varen om 11 uur uit, eenmaal op zee draait de wind alle kanten om ons heen. Het is moeilijk om Dasher lekker aan het zeilen te krijgen. Genua op- Genua af, HA op – HA  af. Rif in het grootzeil, Rif uit het grootzeil om gek van te worden. We zetten door, de stroming loopt mee en willen niet meer terug. We verlangen naar het zuiden, zon zee en strand! Het is nog steeds wisselvallig weer en koud. Na een paar uur ‘ klooien’ gaat het dan toch lekker. De wind is nu stabiel uit het noord-oosten, 12 – 16 knopen. Het log tikt 6 knoop aan en op de GPS lezen we, dat we ons over de aardbodem verplaatsen met een snelheid van 8 knoop. Dat is mooi, hopelijk blijft het zo, maar helaas! In het zeilwereldje is niets zeker. Zwarte wolken zien we aan bakboord onze kant opkomen. Dat belooft niet veel goeds, in de verte zien we felle bliksemschichten met het bijbehorende gedonder. Het onweer is nog ver weg, tijd om wat zeil te minderen voordat het ook hier losbarst. Het lijkt erop dat deze onder ons doorgaat, maar er komt meer! In de verte nu boven Cherbourgh (onze bestemming) komt er al weer een ‘bakellende’ aan. We maken nu ook geen snelheid meer, slechts 3 knoop over de grond, de stroming is tegen en we moeten nog 20 mijl. En dan gaat het los! De wind trekt aan tot 30 knopen, begin 7 Bft, dat is stevig, maar Dasher is goed in balans. Het gaat eigenlijk wel goed, ook Bobby vindt het best, hij is in diepe rust en laat al dat natuurgeweld aan zich voorbij gaan.

Op de AIS zien we een schip in onze richting varen. Wat gaat hij doen? De CPA (closest point of approach) geeft 0.5 mijl weer. Dat is toch wat krap! Ik besluit hem op te roepen:

I wil keep my course and speed, is wat ik te horen krijg. Niet echt vriendelijk!

We zeilen op volle zee en buiten het territoriale vaarwater van Frankrijk. In principe hebben we voorrang, maar het is niet verstandig om die uitdaging aan te gaan.  Na flink oploeven, laten we het vrachtschip aan bakboord passeren.

Overigens is dit niet gebruikelijk, de meeste schepen wijken gewoon een paar graden uit. Dat doen ze zelfs als je een Shipping Lane over wilt steken. Waarschijnlijk heeft hij geen salarisverhoging gehad en is hij ‘pist’!

Na een uurtje hervatten we onze koers. Cherbourg nadert nu met rasse schreden, de wind is nog steeds 25 knoop, maar de stroom hebben we alweer een beetje mee. We gaan de Eastgate in op de motor, tijd om de zeilen weg te halen en voorbereiden voor het invaren van de haven. Op de marifoon komt een PanPan bericht binnen. Ik versta er geen hout van in het Frans, maar weet wel wel dat Pan Pan een serieus nautical bericht is. Iemand zit in de problemen. En ja hoor, het duurde niet lang of we werden opgeroepen door de kustwacht. Nu in het engels: Dasher in your position there is a catamaran with engine problems, wil you search? Uiteraard biedt je je service aan, het is onderhand 03.00 uur, aarde donker, moe en op zoek naar een catamaran met hopelijk licht aan. Even Apeldoorn bellen kan niet. Van de kustwacht krijgen we de coordinaten door. De catamaran  zou dicht in de buurt moeten zijn. Met de verrekijker en radar speuren we de omgeving af, maar er is niets te zien. De kustwacht blijft met ons in contact, echter na een half uurtje krijgen we bericht dat een boot van de kustwacht gaat zoeken. Echter op heel andere coordinaten dan waar wij zitten. We mogen onze actie beëindigen en teruggaan naar onze oorspronkelijk koers. We worden vriendelijk bedankt voor de service. Later zien we deze Cat in de haven van Cherbourg liggen, niemand meer aanwezig.

De aanloop naar Cherbourg is niet zo spannend, we zijn hier eerder geweest. We varen de jachthaven Port Chantereyne binnen. En ja hoor, ook dezelfde kopsteiger is vrij. Mooi aanleggen, anker biertje en slapen. Morgen weer een dag!

Wat denk je wat; de volgende dag komt een franse douaneboot voorbij, nog even een herinnering aan ons werk.

Tot op heden hebben we nog geen autoriteiten aan boord gehad, muv Dover waar alleen naar de papieren hebben gekeken. Kennelijk hebben we een vertrouwde uitstraling.

Tot zover ons eerste verhaal. We lopen wat achter, maar we doen ons best om dat spoedig in te halen.

Als je het leuk vindt, kun je je aanmelden voor een volgend verhaal. Dat doe je door onder het kopje ‘Contact’ je naam en emailadres in te vullen. Bij een volgend bericht krijg je vanzelf een e-mailtje.