De eerste dagen,
De wekker gaat op 23 april om 03.00 uur af. Met Koos Blonk, onze jacht expert hebben we afgesproken om 04.00 uur te gaan rijden. Rond dit tijdstip is het rustig op de weg, waardoor we lekker opschieten. Om 05.00 uur zijn we op Schiphol en zien dat er al een lange rij bij de incheckbalie staat. Wij hoeven gelukkig alleen de koffers af te geven, omdat we al zijn ingecheckt. We zijn snel aan de beurt en hebben voldoende tijd voor een kopje koffie.
.
De vlucht naar Daleman duurt ong 3,5 uur. Ook op Daleman gaat het naar wens. Het vliegveld doet wat verlaten aan, lijkt wel een bouwval. De kantoortjes van de huurauto’s zijn leeg. De man van de huurauto’s staat buiten op ons te wachten.
Met een huurauto rijden we slingerend door een groen bos en bergrijk landschap naar Marmaris. Marmaris is een grote Turkse badplaats, gelegen in de provincie Muğla.
Het hotel is niet eenvoudig te vinden, omdat hier de adressen in straatnummers worden aangegeven. Weet je de naam van de wijk te vinden dan ga je vervolgens zoeken naar de juiste straat. Elke straat heet hier Sokak, zelfs de GPS biedt geen uitkomst. We besluiten maar richting de haven te rijden, omdat ons hotel daar vlakbij ligt. Na enig zoekwerk komen we bij het hotel. Het ziet er keurig uit. We worden vriendelijk ontvangen door de manager, die ons vervolgens naar onze kamers brengt. Het is duidelijk nog vroeg in het seizoen, er zijn weinig gasten. Het seizoen begint zo rond 1 mei.
Tijd om wat te gaan drinken. Aan de boulevard zitten gezellige restaurantjes met uitzicht op de baai. Er liggen gigantische boten met de spiegel naar de wal aangemeerd. We kijken onze ogen uit! Hier liggen de rijken der aarde.
Onze boot ligt op de Yacht Marine, 6 km buiten Marmaris. Met de Dolmus is het prima te bereiken. Op de wal staan nog veel schepen en aan vele wordt nog hard gewerkt.
Hier staat de economie duidelijk niet stil. Dasher staat helemaal achter op het terrein, omgeven door andere zeilboten. Wat is ze mooi, keurig in de antifouling en gepoetst! Ze glimt erover. Ook aan dek kijken we onze ogen uit. Het teakdek is schitterend. Koos begint zijn keuring aan het onderwaterschip. Gelukkig vindt hij geen ernstige gebreken. De afgelopen week heeft het hier hard gewaaid, waardoor er vertraging in het te water laten is. We hopen dat we de 25e nog aan de beurt komen.
S’avonds zoeken we een leuk terrasje en genieten we van een lekkere vismaaltijd.
De andere dag gaat Koos verder met z’n keuring. Het gehele schip wordt doorgenomen, alle ruimtes worden geinspecteerd. Gelukkig vindt hij, ook nu weer geen ernstige problemen. Hij is tevreden over de staat van het schip, rest nog een inspectie in de mast en dan is het klaar.
M.u.v. het ankerlicht werkt alles. Voor het ankeren zullen we iets anders moeten verzinnen. Dit is geen probleem. Het keuren in het water zal niet meer lukken, want Koos vertrekt zaterdag rond 16 uur. We zullen zelf dus nog een paar dingen gaan controleren.
Zaterdag tegen schemering gaan we dan toch nog te water.zodra dat karwei klaar is duiken we gezamenlijk het restaurant in. Daar worden we teruggestuurd naar de boot, er gaat nog een schip te water. Dasher moet verplaatst worden in het dok.
Om 21.00 u zitten we weer aan tafel. Alleen de zeilen moeten nog worden aangeslagen en dan is het klaar. De eigenaars vertrekken donderdag. Ze hebben hier veel vrienden en het valt hen zwaar afscheid te nemen. We willen voordat we vertrekken nog een paar dingen regelen. Zo willen we zonnepanelen op de zeereling plaatsen en willen we de marifoon en AIS installeren. Verder zijn er natuurlijk nog een aantal klussen te doen, maar dat kan wachten.
Zover het eerste berichtje van ons.
