Vertrek uit Mytilini April 2024
Lesbos Mytillini, als we aan het schrijven slaan is het alweer even geleden dat we de haven uitvoeren. Wat gaat de tijd toch snel! In de haven van Mytillini hebben we veel mensen met verschillende nationaliteiten leren kennen. Zeilers die gekozen hebben op hun boot te gaan leven, de zogenoemde liveAboards. Het zijn niet allemaal pensionadas, de jongste is Ignacio, een beginnende 30’er uit Chili die een 35 ft bootje heeft gekocht en met deze na refit de wereld wil gaan bevaren. Verder zijn het zeilers uit: Australie, Engeland, Amerika en Oostenrijk, die hier overwinteren.
Contacten deelden we via de whatsapp group: Mytilini Mariners 2023. De kade wordt regelmatig omgetoverd tot een bbq-plaats voor de groep, er worden heel wat zelfgemaakte hapjes en lekkernijen meegebracht. We zijn ook met z’n allen uit eten geweest in een bijzonder steak restaurant bovenop de berg O Kyr Stefanos. De hele groep werd opgehaald door 7 taxi’s , het was de moeite waard om helemaal naar boven te rijden. Het uitzicht was adembenemend en het eten fantastisch!
Bij Auto-union huren we voor een paar dagen een auto en zijn daarmee het eiland Lesbos rondgereden. Lesbos is het op twee na grootste eiland van Griekenland, het wordt een mooie rit. Langs de zoutpannen van Kalloni naar het oude schilderachtige dorpje Molivos en het middeleeuwse kasteel. Helemaal beneden ligt een klein haventje met veel visrestaurantjes. Wandelingen gemaakt tussen de vele olijfbomen naar ‘niet’ gevonden watervallen. Zeker de moeite waard was het bezichtigen van een romeins aquaduct, het diende destijds om vers water naar Pythagorion te leiden. De weg er naar toe was al heel bijzonder met veel nauwe steegjes en steile niet verharde hobbelige wegen met een kudde loslopende geiten.
En wat doen we nog meer? Natuurlijk de kluslijst afwerken. Het bootwerk is nooit af, er is altijd wel wat te doen. Met de e-step rijden Frank en ik met grote regelmaat naar een doe-het-zelf zaakje in het centrum van Mytilini. Een grote klus was het reinigen van de bijna dicht gekoekte uitlaatbocht van de Volvo Penta, na het verwijderen van de uitlaatbocht bleek het overdrukventiel vast te zitten. Na veel energie en geduld is het uiteindelijk weer gelukt en kan klus nr 74 afgevinkt worden.
Na 2 maanden vertrekken we uit de haven van Mytilini, na vele omhelzingen en handjes schudden varen we met de Horizon naar nieuwe bestemmingen. Eerst volgende ankerplek is ‘posidonia bay’ ten zuiden van het eiland Samos. Jammer dat de restaurantjes nog dicht zijn.
Posedonia Bay
Na een paar dagen vaart de Horizon naar Samos Marina, omdat ze kennissen aan boord krijgen. Wij gaan naar Samos City, de hoofdstad van Samos. We zijn het enige bootje aan de lange kade. Het stadje oogt verlaten, af en toe vaart een visser met z’n bootje de haven uit. Een stukje van ons verdaan ligt een schip van ‘Frontex’, het zijn Italianen die hun bijdrage leveren aan de grensbewaking. Als we aan willen leggen komen ze ons helpen met de lijnen.
uitzicht vanaf het cafe
Maar zoals het wel eens vaker gaat, begint het gevoel het te winnen van het verstand. Liggen we wel goed? De kade is wel erg laag, wat als de wind gaat draaien? We liggen langszij met stootwillen gedrukt aan de kade. Met 3 mooringlijnen op de kikkers voor, midden en achter trek ik de boot van de kant, hierdoor komen we vrij te liggen van de kant. Zijn er andere opties? Blijkbaar is mijn ongerustheid zichtbaar, er komt een man (een visser) aangelopen die ons er op wijst dat dit gelet op de weersverandering geen goeie plek is. Als de wind naar Noord draait zal er water de haven in worden gestuwd en dat betekent stijging van water. De lage kade biedt dan geen bescherming meer. Hij wijst ons een plekje aan de buitenkant van de vissershaven, dezelfde lage kade, maar veel beter beschermd tegen de wind. We verplaatsen ons daar naar toe. Dat voelt beter, het enige waar ik me nog druk over maak blijft die lage kade. De stootwillen hangen, beter gezegd, drijven op het water tussen Dasher en de kade. Gelukkig liggen we (nog) aan hogerwal en is de weersverwachting gunstig en kunnen we het stadje gaan bezoeken.We huren een auto en gaan daarmee het eiland bekijken.
We volgen de autoroute langs de zee en bekijken een klooster Panaglia Spilani, het kerkje is gelegen in een grot en aam de zijkant ervan stroomt heilig water.
Ons bezoek aan de Potami waterval is een hele klim. Uiteindelijk moet je door het water waden om bij de bron en waterval te komen. Daar moesten we nog even niet aan denken brrrr. We komen bij een leuk ongeopend familierestaurantje uit, waar ze druk bezig zijn om de boel netjes te maken. gelukkig is de afdaling langs de verharde weg gemakkelijk.
Op een morgen lezen we dat de wind gaat draaien naar het Noordoosten, dat betekent dus weer een lagerwal. Uit voorzorg leg ik een lange lijn (50 meter) van onze middenkikker schijn naar een hoge wal en trek daarmee Dasher van de kant. De vissers naast ons, stellen ons gerust. Je ligt goed, geen zorgen. Maar s’nachts draait de wind en aangetrokken tot 35 kn. De uit voorzorg uitgelegde lijn staat als een pianosnaartje zo strak, af en toe raken we met de stootwillen stevig de kade. In stromende regen trekt Jaap de lijn nog wat aan. ’s Morgens worden we vermoeid wakker, weer moeten we verkassen, lager wal. De vorige plek zou dan goed kunnen zijn, maar we zijn daar klaar mee. We gaan weg! Op naar Samos Marina, naar de haven waar de Horizon ligt.
Dit is een juiste beslissing, hier liggen we op een mooie beschutte plek in de jachthaven. Langs het azuurblauwe water loopt een onverharde weg naar het toeristische stadje Pythagorion. Bobby kan eindelijk weer eens los lopen. Het stadje met taverna’s langs de boulevard oogt gezellig.
Na een paar dagen in deze prijzige haven gaan we verder. We verlangen naar mooie ruime ankerbaaien. Eerst gaan we naar de prachtige ankerbaai van Agatonissi, een mooi turkoise blauw plekje voor ons vieren. We genieten van het mooie uitzicht en deze fijne bbq.plek.
Agotonisi bayDaarna komen we aan in de ruime baai van Lakki op Leros. Ook de Horizon vindt niet ver van ons een mooie ankerplek, hun kluslijst is groter geworden, de koelkast is er mee opgehouden, membraam van de watermaker moet vervangen worden en er moet een nieuwe ankerketting komen. Op Leros hopen ze dit op te lossen. Onderhand is het begin mei, veel restaurants zijn nog gesloten. Bovendien viert de Grieks-Ortodoxe gemeenschap Pasen en verplaatsen ze de ‘dag van de arbeid’ naar 7 mei, de meeste winkels zijn een dag of 5 gesloten. We liggen goed en met de dinghy’s scheuren we af en toe naar land voor boodschappen, afval wegbrengen of een eindje wandelen. Prima zo!
Eindelijk weer tijd voor een boek. Het boek ‘In Europa’, reizen door de twintigste eeuw (900 blz) van Geert Mak beschrijft in hoofdlijnen de loop van de geschiedenis per land en de invloed op Europa. Veel is vanuit de geschiedenis bekend maar, hoe was het ook al weer? En vooral wat wist ik niet over Machtsverhoudingen, Oorlogen, Armoe en rijkdom, verval van de Sovjet Unie. Een indrukwekkend boek die vlot leest.
“We moeten verkassen” zegt de Horizon op een morgen, via Whatsapp kregen ze bericht dat gelet op de windverwachting (stevige westenwind) Lakki geen geschikte ankerplek is. Hoge golven kunnen de baai in komen, wat zeer onprettig is. We gaan dus tijdelijk verkassen naar Xirokampos een baai met voldoende bescherming, zodra de wind weer naar Noord gaat gaan we weer terug, omdat de Horizon in Lakki een nieuwe ankerketting wil kopen en wij een loopplank, de huidige plank is te zwaar en te lomp. Na een uurtje varen gooien we het anker uit in kraakhelder water in de baai van Xirokampos. De baai geeft een verlaten indruk en geeft ondanks de goede berichten van Navily toch veel deining. Er zijn een paar restaurantjes maar nog steeds gesloten. Na een mooie wandeling gaan we terug naar de boot. De wind gaat in de loop van de dag weer terug naar Noord, een mooi moment om terug te varen naar Lakki.
Lakki is 1 van de grootste natuurlijke havens van de Med. In de 2e wereldoorlog werd deze gebruikt door de italiaanse marine, het heette eerst Porto Lago .
De Horizon hebben we geholpen met het vervangen van de ankerketting, 80 meter in- en uithalen en markeren is een hele klus. We vinden een oude kade om aan te leggen.
Na een paar dagen gaan we verder zuidwaarts, met een heerlijke voordewindse koers zeilen we naar de zuidelijke haven op het eiland Kalymnos, daar blijven we een geruime tijd liggen. De Horizon is in afwachting van een nieuwe installatie voor de koelkast en een nieuw membraam voor de watermaker. Gezellig liggen we rustig naast elkaar met 45 meter ketting uit en 2 mooringlijnen naar de wal.
Maar dan op een zondag, wat gebeurt er? Zijn de Russen dichter bijgekomen. Onverwachts horen we vanaf twee bergen naast ons oorverdovende dreunen. We schrikken ons kapot. We krijgen uitleg van een Griek. Ze schieten met dynamiet vanaf de bergen, ter ere van het, reeds voorbije Paasfeest of bruiloft, van een belangrijk persoon of whatever, het is toch leuk!!!
Niet 1 keer maar wel 30 keer de hele dag wordt er geschoten en dan het liefst op momenten dat je het niet verwacht. Bobby heeft de schrik te pakken van de enorme dreunen en vliegt naar beneden, waar hij ligt te shaken in zijn mandje. Zo zielig!
Af en toe schommelen we flink in de boot omdat er een ferry of met name de coastguard te hard de haven in varen. Afgelopen nacht hadden we onweer en 30 knopen wind (7Bfr). Dasher verandert dan in een schommelboot. De nieuwe loopplank veert bijna 1 meter omhoog als de speedy gonzalez Ferry binnenloopt. Op een zondag werd er feest gevierd bovenop de berg en we hoorden opeens een oorverdovende dreun! Wij zaten met tutende oren te verbouwereerd te kijken. Ze schoten vanuit een kanon met dynamiet of buskruit en het bleef niet bij 1 keer. Dit kan toch niet waar zijn? Bobby zat elke keer te beven in z’n mandje en te piepen, mag ik bij jullie komen? Na enig volhouden krijgt hij het voor elkaar en nestelt hij zich aan het voeteneind op ons bed.
En dan de taal, daar versta je niets van. Bestel je een biertje zeggen ze ‘jasses’, nou ja zo slecht smaakt een koud biertje toch niet?? Gelukkig blijkt het jamas = proost te zijn. Dat is beter!, lopen we s’morgens door de straten zeggen ze Calimero tegen mij? mmmh zo klein ben ik toch niet! ook dit misverstand wordt uit de wereld geholpen want ze zeggen ‘kalimera = goedemorgen. Bij een restaurant zagen we dit bord:
Het volgende verhaal gaat over de Dodecanese en de Cycladen.