Hoi, wat fijn dat je onze website bezoekt! Wij zijn Jolanda en Jaap, we zijn vervroegd met pensioen gegaan waardoor het mogelijk is, dat we voor onbepaalde tijd kunnen gaan reizen. We gaan dat doen samen met onze scheepshond ‘Bobby’. Met deze website kun je daarvan deelgenoot zijn.
Als je in het menu kiest voor ‘ reisverslagen’ kun je over onze reizen lezen en foto’s en films bekijken. Ook kun je kijken waar we ons bevinden, kies dan voor ‘waar zijn wij’.
We hopen dat je er plezier aan beleefd en natuurlijk vinden we het leuk om een berichtje te ontvangen. Dat kan via het menu ‘ gastenboek’.
Een korte schets over wie wij zijn! We hebben elkaar in 1979 op Texel leren kennen. Jaap werkte daar gedurende de zomermaanden in de bloembollen en Jolanda kwam daar met een vriendin op vakantie. We stonden op dezelfde camping op naastgelegen veldjes en al snel sloeg de vonk over! Mooie herinneringen hebben we daar nog aan, zoals het door Jolanda leren autorijden aan het einde van de avond op het strand met de VW kever van Jaap zijn moeder.
We hebben beiden ons werk gevonden bij de Douane. Na de sollicitatieprocedure en interne opleiding werd Jolanda op Schiphol P.D.A. geplaatst en Jaap op Coevorden C.D.P. (er bestond nog een grens met Duitsland). In 1984 zijn we getrouwd en kregen beiden een werkplek in Oldenzaal. Na 6 jaar ging door het Schengen akkoord de grens met Duitsland open. We konden kiezen uit Amsterdam, Schiphol of Rotterdam. Daar hadden we geen zin in en na een paar sollicitatie’s kwamen we beiden terecht bij de Belastingdienst in Groningen. We verhuisden naar Tolbert, geen onregelmatige diensten meer, maar een ‘keurige’ dagdienst van 08 tot 17 uur. Soms voelde je je net een postduif, na donker mag je er uit en voor donker ben je weer binnen. Het dagelijks ritme viel niet te rijmen met onze drang naar avontuur en uiteindelijk zijn we na weer 6 jaar verhuisd naar Harderwijk, terug bij de Douane. In Harderwijk werd het avontuur op het water gevonden. Vele cursussen volgden. Ook de boten werd steeds groter.
De keus om te vertrekken is niet makkelijk! We hebben drie lieve kinderen, vijf kleinkinderen (de zesde is op komst) en onze beide moeders. En toch beslis je te gaan! Het verlangen is groot, je wordt ouder en er is nog zoveel te zien en te beleven. Het volgende gedicht verwoord heel mooi dat gevoel:
Het tij kan snel keren
en het leven is zo kort
Probeer het mooie te waarderen
voordat hebben, hadden wordt
We hopen zo lang als onze gezondheid het toelaat en we het leuk vinden de wereld te gaan verkennen. Onze zeilboot Dasher hebben we zo goed mogelijk voorbereid om deze ervaring te realiseren.
De afgelopen jaren zijn we bezig geweest met onze plannen, waar moeten wij en Dasher aan voldoen. Er ontstond een lange lijst met ’things to do’. Nu een maand voor vertrek is deze grotendeels afgevinkt. Grotendeels, ja er blijven altijd zaken op het lijstje staan.
Begin mei willen we uitvaren! Waarnaar toe? Hert masterplan zit in ons hoofd, het is niet strak omkaderd. We hopen december in Suriname te zijn en daarna zien we wel….
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs/vlogs?